23 yıl oldu / Abdullah Yolcu
Bundan 23 yıl önce idi. Karanlıkta çıkıyorduk! Karanlıkta yürüyorduk! Karanlıkta dönüyorduk! Ve Allah, bir kez daha hesaplar üzerinde hesap sahibi olduğunu gösterdi! O gün, takip edilmek korkusu ile karanlıkta yürüyenlerin yürüyüşlerini, bugün kameralar takip ediyor!
23 yıl oldu!
Bundan 23 yıl önce idi.
Karanlıkta çıkıyorduk! Karanlıkta yürüyorduk! Karanlıkta dönüyorduk!
Buna rağmen çıkınca dönememekten; dönünce her an kapımızın çalınıp, alınıp götürülmekten ve de belirsiz bir akıbete uğramaktan korkuyorduk!
Kimseye selam veremiyorduk!
Kimse de selamımızı almaya cesaret edemiyordu!
Ailelerimizle görüşemiyorduk!
Ancak uzaktan uzağa, yaşadıklarını biliyorduk!
Evlerimize işaretler bırakıyorduk ama yine de emin değildik evlerimizden!
Dışarıdaydık ama cezaevindeki bir insan kadar rahat ve güvende değildik!
Koca dünya daralmıştı!
Öyle daralmıştı ki, yüreğimizden sıkıyordu bizi!
Çoğu zaman yüreğimiz, ağzımızda atıyordu!
Her an, kapılıp götürülme korkusu ile yaşıyorduk!
Arkamızı kollamadan, yolumuzu uzatmadan yürüyemiyorduk!
Karabasan çökmüştü üzerimize!
Karabasan çökmüştü şehirlerimize!
Nefessiz kalmıştık!
Hayat zindan olmuştu!
Evet, 23 yıl önce idi.
Televizyonlar vahşet görüntüleri veriyordu!
Halk her gün, korku filmleri seyreder gibi, haber izliyordu!
Hakkımızda şehir efsanelerine dönüşmüş korkunç anlatımlar, halk arasında dilden dile dolaşıyordu!
Sahibi olmayan bir yaratığa dönmüştük!
Gelen vuruyor, giden vuruyordu!
Öyle puslu bir hava oluşturulmuştu ki, hakkımızda ne söylense tutuyordu!
Ve herkes sıraya girmişti, bir şeyler söylemek için!
Çökmüştü binamız... Çökmüştü duygular... Çökmüştü umutlar...
Şafakta, zifiri karanlıktan başka bir şey görülmüyordu!
Çok az insan, fecr-i sadıktan bahsediyordu.
Ve çok az insan, bir şeyler olacağını biliyordu.
Ama onların çoğu da ne olacağını tam olarak bilmiyordu!
Sadece Allah’a güvenle konuşuyorlardı.
Evet, sadece Allah’ın, yardımsız ve karşılıksız bırakmayacağına inanıyorlardı.
Evet, 23 yıl oldu.
Ve Allah, bir kez daha hesaplar üzerinde hesap sahibi olduğunu gösterdi!
Bir kez daha dilediğini yapmaya kadir olduğunu!
O gün, takip edilmek korkusu ile karanlıkta yürüyenlerin yürüyüşlerini, bugün kameralar takip ediyor!
O gün, dünyaları gönüllerinde dahi daralmış olanlar, bugün dünyayı zalimlere dar ediyor!
O gün, televizyonda haber konusu olmaktan korkanlar, bugün haber olup ekran ekran dolaşıyor!
O gün, kimselerin sahip çıkmadığına, bugün cumhurbaşkanı düzeyinde sahip çıkılıyor!
Yürüyün! Yürüyüşünüz izzet olsun; Allah’ı hatırlatsın!
Yürüyün! Yürüyüşünüz mazlumlara umut, zalimlere korku salsın!
Yürüyün! Arkanızdan mustazaf bir halk yürüsün!
Görelim Mevlam (daha) neyler,
Neylerse güzel eyler!
Dualarımızın sonu; “Alemlerin Rabbi olan Allah’a hamd olsun!”
