Mesele olmasını kimse istemez / İbrahim Kızar

Ortada çözüm bekleyen bir proplem, bir sorun ve bir mesele var. Bana göre çözülmüştür, ortadan kalkmıştır, istismar ediliyor demenin derman ve çare olmadığı  bir sorun, bir mesele, bir problem ne yazık ki hala vardır.

Bu problem, mesele ve sorun da Kürd halkının verilmeyen haklarıdır ve kürde ait olana yapılan düşmanlıktır.

Hiç şüphe yok ki  Kürd halkının varlığının inkarı son bulmuş, bu konuda günümüzün iktidarının emeği çok olmuştur. Kürtçe yayın yapan Tv kanalı açılmış ve  okullarda Kürtçeyi seçmeli ders olarak seçme imkanına öğrenciler kavuşmuştur.

Yani yapılanları görmezden gelmenin, inkarın bir manası anlamı ve gereği de yoktur. Akıl ve vicdan sahibi kimse de yapılanları inkar etmez.

Belki günümüzün iktidarı yada devlet aklı inkarın son bulmasını, bir tv kanalını ve Kürtçenin seçmeli ders olmasını  yeterli görebilir ve problemin, sorunun ve meselenin hal olduğunu söyleyebilir.

İşin gerçeği, olmasını kimsenin istmediği, sorun problem ve meselenin hala çözüme kavuşmadan devam ettiğidir.

Yaşadığı coğrafyanın kadim sahibi olan Kürd halkı, beyinlere ırkçılığı, tedavisi çok zor olacak şekilde zerk eden zihniyetin çöreklendiği bu günkü devletin ortağı olarak görmektedir.

Bölücü ve ayrılıkçı olmasa da bazı temel haklarından da vaz geçme niyetinde değildir.

Ortaklığın gereği olarak anayasal tanınma ve Kürdçe dilinin  ikinci resmi dil olarak kabul edilmesi bu temel hak ve isteklerdendir.

Dünyanın hem gelişmiş hemde gelişmekte olan bir çok ülkesinde, birden fazla resmi dil vardır ve birden fazla resmi dil olduğu için kıyamet  de kopmamıştır ve söz konusu ülkelerde bölünmüş değildir. İletişim ve ulaşımın çok kolaylaştığı bir dünyada Kürd halkı  emsallerini görmekte ve günümüze kadar gasp edilen  yasal anayasal tanınma ve resmi dil hakkını ısrar ile istemektedir.

Kaldıkı çözüldü veya yok denilen sorundan dolayı  devletin dost ve müttefik olarak görmediği zalim ve zorba hiç bir ülke kalmamıştır. Ne yazık ki bu dost ve müttefikliğin temeli de Kürd halkının haklarının verilmesini ötelemek, vermemek  ve dünyanın herhangi bir yerinde de olsa  bir Kürd devletinin kurulmasına engel olmak üzerine kuruludur.

İşin acı tarafı bu ülkelerden hiç birisi de devleti dost ve müttefik olarak görmemektedir.

İşin bir yönü daha var ki Kürd halkı, bu problemin, sorunun, meselenin çözümünde, nerde ise yirmiyıldır iktidarda olan, mevcut yönetimden yana umut var olması idi. Kürd halkı mevcut hükümetin beyinlere zerk edilen ırkıçlığın tesirinden kurtularak haklarını vereceğini umut ediyordu, ne yazık ki geldiğimiz nokta mevcut hukümetin mensupları tarafından sık sık problem sorun mesele yoktur olmuştur

Mantıklı olan, doğru olan, hakka uygun olan, söylendiği gibi kardeş isek kardeşliğin gereği olan, en kısa zamanda Kürd halkının bu ülkenin iki kurucusundan biri olduğunu, dilinin resmi dil olduğunun kabul edilerek gerekli yasal ve anayasl düzenlemelerin yapılmasıdır.

Yoksa, Kürd adı anılmasın, dünyanın herhangi bir yerinde olsa dahi Kürd bir şeye sahip olmasın diye bir dış politika yürütülürken, Kürdistan Fedaral Bölgesine gidilip ticari anlaşmalar yapıldığı halde Kürdistan adının anılmasına tahammül edilmezken, ülke içinde  mecliste Kürd dili bilinmeyen dil olarak tutanaklara geçerken, Kürd illerine uçan uçaklarda Kürd dili ile değil ecnebi diller ile anonslar yapılırken, asırlardır Kürdler Camii olarak bilinen caminin ismi bile Türkler Camii olarak değiştirilirken Kürd problemini, sorununu, meselesini çözdük yada yoktur demek ne kadar gerçekçidir.

İşin özeti Kürd problemi sorunu meselesi, uzaya gönderiğiniz uydulara, yaptığınız askeri araçlara, iha ve sihalara, bulduğunuz aşılara  ne zaman sadece Türkleri değil Kürdleri de anımsatacak isimler verdiğinizde( mesela Kurdovak ismini bir aşıya verebildiğinizde ve ya Kürtsel ismini bir gsm şirketi açılabildiğinde ) çözülmüş olur.

Gocunmadan kardeş olduğunu söylediğiniz halka, Kürde ait olanı sahiplendiğinizde ortada artık problem mesele sorun kalmamıştır Azerbeycana yaptığınız gibi ne de olsa Azeri de kardeş Kürd de kardeş.....

Allaha emanet olun

İbrahim Kızar/Habernas